PIK 22-12-11

Προσκλήθηκα να μιλήσω στην εκπομπή με θέμα την απόφαση του αεροπορικού ατυχήματος του Ήλιος 522.Δεν μπορώ να συζητήσω θέματα δικαιοσύνης.

Σέβομαι βαθύτατα την  κυπριακή δικαιοσύνη. Συμμετείχα   στην συζήτηση διότι διερεύνησα με τους συνεργάτες μου το πολύνεκρο ατύχημα του ήλιος 522, το πόρισμα   του οποίου  έγινε αποδεκτό και διδάσκεται στα πανεπιστήμια. 

Πολλές από  τις συστάσεις ασφαλείας που γράψαμε εφαρμόσθηκαν και έγιναν αιτία για αξιόλογες αποζημιώσεις, αν παραδεχτούμε ότι η ανθρώπινη  ζωή μετριέται  με χρήματα. Ο  ρόλος  μας σταμάτησε εδώ. Έλα όμως  που  η σιωπή δεν είναι  πάντοτε χρυσός.

 Είμαι υποχρεωμένος  να υπενθυμίσω  το κενό που υπάρχει στην παιδεία που αφορά την  ασφάλεια πτήσεων, γεγονός  που διαπιστώθηκε διαχρονικά στην ερευνά μας στο ατύχημα του Γραμματικού, αλλά και στα δικά μας  ατυχήματα στην  Ελλάδα , την δεκαετία που πέρασε. Ήταν αυτός ο λόγος που  με την ενθουσιώδη βοήθεια  του αείμνηστου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου, οργανώθηκε η σχολή που φοίτησαν 48 επίδοξοι διερευνητές Ασφαλείας  Πτήσεων στην Λάρνακα το 2007. Σαν Πρόεδρος του Ιδρύματος Ασφαλείας Πτήσεων της Νοτιοανατολικής Ευρώπης από το 2001 , μετέφερα  την έδρα από την Αθήνα στην Λευκωσία ,και διοργανώθηκε το ετήσιο Πανευρωπαϊκό συνέδριο του ιδρύματος το 2008, ασχέτως αν βρέθηκαν για το   πρώτο άτομα που το εκμεταλλεύτηκαν.

Σχετικά με αυτή την περίπτωση  έχει τον λόγο η μπέσα και το δίκαιο.
 Πάντα ισχυριζόμουν ότι η καλλιέργεια  στην αεροπορική παιδεία  πρέπει  να χαρακτηρίζει όλα τα κλιμάκια της ανθρώπινης κοινωνίας. Τους τελευταίους μήνες της τρίτης θητείας μου, έστειλα τον δικηγόρο  της τότε επιτροπής  μου  να παρακολουθήσει το σχολείο ασφάλειας πτήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας.
Όταν αποφοίτησε μου είπε ότι άλλαξαν πολλά στις απόψεις του για την ασφάλεια στις πτήσεις.

Μακάρι αυτά που  λέω να τύχουν της προσοχής των εκάστοτε κρατούντων. Αν αποκτήσουμε παιδεία δεν θα απορούμε γιατί   το αεροπλάνο στέκεται στον αέρα και δεν πέφτει.

Επειδή  διάβασα περί μιας ατεκμηρίωτης υπόθεσης  ΠΑΡΑΠΕΜΠΩ   στις σελίδες 96 και 97 του πορίσματος.

Παιδεία στην ασφάλεια πτήσεων είναι «ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ»

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ.

ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ, ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ,ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΤΑ ΛΑΘΗ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.

Ρέκβιεμ σ΄ενα φιλο.Γιά να θυμούνται οι παλιοί καί να μαθαίνουν οι νέοι.

Με τον Ηλία Παπαστεργίου δεν έτυχε να συνυπηρετήσουμε στην Πολεμική Αεροπορία, όμως από την γνωριμία μας στην Ολυμπιακή προέκυψε ένας αλληλοσεβασμός και ισχυρή φιλία. Ήταν ένας αξιοπρεπής, λιγομίλητος, σεμνός και ικανότατος συνάδελφος.

Μαζί με τον Ηλία πετούσαμε με Jumbo το δρομολόγιο Αθήνα-Νέα Υόρκη-Αθήνα. Το πρώτο σκέλος το πετούσα εγώ σαν υπεύθυνος κυβερνήτης. Βαρύς χειμώνας στα μέσα του Δεκέμβρη. Δυσμενής πρόγνωση, αλλά στα χαρτιά η πτήση έβγαινε.

Καθώς πλησιάζαμε την Νέα Υόρκη, άρχισαν να έρχονται μαντάτα. Τα βοηθητικά αεροδρόμια έκλειναν το ένα μετά το άλλο και φτάνοντας πάνω από το Κένεντι, έκλεινε κι αυτό. Καύσιμα μετρημένα.

Φυσικά δεν υπήρχε άλλη λύση, έπρεπε να προσγειωθούμε. Αρχίσαμε την προσέγγιση αφού προηγουμένως μας πληροφόρησαν ότι η United και η American είχαν ματαιώσει την προσγείωση λόγω χαμηλής ορατότητας.

Ζητήσαμε άδεια προσγείωσης. Μας δόθηκε με ευθύνη μας. Από το τελευταίο μετεωρολογικό χειρότερο δεν υπήρχε: στρωματόμορφα σύννεφα που έπαιζαν από το έδαφος και πάνω με πυκνό χιόνι.

‘Εγώ πετώ κι εσύ βλέπεις. Πάμε μέχρι τον διάδρομο, δεν σηκώνει go around,’ είπα στον Ηλία.

‘Εγώ σαν νεότερο παιδί βλέπω καλύτερα από σένα,’ μου είπε γελώντας. Ο μηχανικός θα κάνει τα καθιερωμένα παραγγέλματα για προσγείωση ακόμα κι αν δεν βλέπει έξω, με το ραδιοϋψόμετρο.

Με τα μάτια μου κολλημένα στο ραδιοβοήθημα ακρίβειας και μην επιτρέποντας την παραμικρή παρέκκλιση, αισθάνθηκα ότι η φοβερή μηχανή που χειριζόμουν με μάτια, χέρια και πόδια, είχε μόνο ένα σκοπό: να ξοδέψουμε τα εναπομείναντα δευτερόλεπτα σωστά. Περνώντας τα μηνύματα, άκουσα τον Ηλία να επαναλαμβάνει στον μηχανικό: ‘Να κάνεις τα καθιερωμένα παραγγέλματα χωρίς να βλέπεις έξω. Είμαστε στα χέρια του Θεού.’

Εγώ ήμουν η μηχανή, ο Ηλίας ο εγκέφαλος.

Τα παραγγέλματα έγιναν. Έκανα και τα προβλεπόμενα σπασίματα με το χειριστήριο για να ανακόψω την κάθοδο και αισθανθήκαμε το Jumbo να ακουμπάει βροντηχτά, όπως έπρεπε, γιατί ο διάδρομος ήταν βρεγμένος στην επιφάνεια. Η ορατότητα ήταν όντως μηδενική και ο πύργος έστειλε τζιπ καθοδήγησης για να πάμε στη πίστα.

Ήταν στιγμές ανεπανάληπτες. Γύρισε ο Ηλίας και μου είπε: ‘Ακριβέ, να το θυμάσαι. Σήμερα φτάσαμε στην κορυφή.’

Καλό σου ταξίδι, Ηλία. Χαιρέτα τους όλους στην ουράνια Σμηναρχία

Βούλα, Δεκέμβρης 2011

Η ΔΙΚΗ

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΣ 522.Η ΔΙΚΗ ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ.ΕΛΛΕΙΠΑΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ,ΕΛΛΕΙΠΑΝ ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ.ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΕΩΣ ΤΗΣ ΕΔΑΑΠ.
ΕΝΑΣ ΣΥΜΠΑΘΗΣ ΠΑΠΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ"ΗΡΘΑ ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΛΕΙΠΕΙ ΣΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΡΑΚΤΟΙ.
ΤΕΛΙΚΑ Η ΔΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΦΟΔΡΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ,ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΥΝΤΟΜΑ.ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ.
ΙΔΩΜΕΝ!!!!!!

Σημερα με τον περι εφεδρειας νομο,αποχωρησε ο Γιαννης Παπαδοπουλος,Διευθυντης της μοναδας της ΕΔΑΑΠ,γραμματεας της Επιτροπης και πολυτιμος συνεργατης μου,ολα αυτα τα χρονια.Ηταν ο μονος Διερευνητης με διεθνη προσοντα και ευρυτατη πειρα στην Διερευνηση Αεροπορικων Ατυχηματων.
Λυπουμαι βαθυτατα για την αποχωρηση του και ευχομαι και προσπαθω να επανελθει.

Αεροπορική Παιδεία - Ο Φίλος

Η παιδεια στην ασφαλεια πτήσεων - ο  αγνωστος φιλος

Τωρα και  πολλα  χρονια  σπουδαζοντας την  ιστορια  των  αεροπορικων ατυχηματων, ειχα  στο υποσυνειδητο μου μια σκεψη  δεν ειχε συγκεκριμενη μορφη  και περιεχομενο αλλα υπηρχε.

Την ονομασα "ΦΙΛΟ"

Πηρα μερος σε αμετρητα συνεδρια με αντιπροσωπους από το υψηλοτερο επιπεδο της αεροπορικης βιομηχανιας , και ομιλητες ως επι το πλειστον καθηγητες, πολλοι από τους οποιους όμως δεν ειχαν ΜΥΡΙΣΕΙ ποτε τους ΚΗΡΟΖΙΝΗ η ΑΝΤΙΚΡΙΣΕΙ   αεροπορικο ατυχημα. Ο φίλος  παντα  μου χαμογελουσε σχεδον ειρωνικα πισω από τις γωνιες, σαν να μου ελεγε

"εδώ ειμαι εγω. η ζωη μου αριθμει χιλιετιες και ημουν παρων στην κνωσο, στην ικαρια και στα σημαδια των θρησκειων της ανατολης. εχε υπομονη , η λυση στον γριφο θα ερθει, αρκει να εμβαθυνεις σε αυτά που μελετας. Υπομονη και επιμονη"…..

και καποια μερα  αρχισαν τα πραγματα να παιρνουν μορφη.  Πηρα χαρτι και μολυβι και αρχισα να κανω έναν απολογισμο. ΠΙΕΡΙΑ, ΦΑΛΚΟΝ, τρια ΕΚΑΒ, ΣΙΝΟΥΚ, ΗΛΙΟΣ 522…σε όλα,  δυστυχως, για την ψυχικη μου γαληνη, ειχα πρωταγωνιστησει σαν κρατικος η εισαγγελικος ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΑΣ, ποιος ητανε  ο παραγοντας που ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ? Ο φίλος πηρε ονομα. Γιατι δεν επροκειτο για τιποτα  άλλο από την  παιδεια στην ασφαλεια των πτησεων.

Σαν υδραργυρος ηταν κρυμμενη  παντου,  αλλοτε σε μικρη ποσοτητα και αλλοτε σε μεγαλη,  και ΜΠΡΟΣΤΑ  από τα ματια  μου  ΑΡΧΙΣΑΝ  να παρελαυνουν οι ντεβα του κρισνα, ο ικαρος, η πρωτη μερα στο Κιττυ Χοουκ, αμετρητα ενδιαμεσα μεχρι την τελευταια δεκαπενταετια, οσες φορες μας αναγκασε να αναζητησουμε, γιατι μια πετομηχανη αρνηθηκε να συνεχισει, αλλα επεσε…μηπως δεν επαιξε ρολο η ανεπαρκεια της στα φτερα που ΛΙΩΣΑΝΕ από τον ηλιο, στην απροσεξια των ντεβα, στο ρανταρ που ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ  στην Θεσσαλονικη, στην οργανωση του ΦΑΛΚΟΝ, στις προχειροτητες των ΕΚΑΒ, στην λαθος χρηση του ΣΙΝΟΥΚ η στις παραλειψεις ολων των κλιμακιων ευθυνης στο ΗΛΙΟΣ 522 ?

Ολα αυτά περασανε  γραμμενα με αιμα. Χωρις να παριστανω τον σοφο, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ όλα  αυτά  τα χρονια  να  βελτιωσω την ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ  μας στην "ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ" με ένα σοβαρο αριθμο συνεδριων οπου διδαξαν ανθρωποι που εχουν μυρισει ΚΗΡΟΖΙΝΗ .

Συμφωνα με την  εγγραφη  γνωμη και επαινο του Δ.Σ. της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ  αρχης ασφαλειας πτησεων , ειμαστε οι μονοι  στην ευρωπη που δωσαμε τοση σημασια  στην  παιδεια, γεγονος που ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ  από τις στατιστικες, για να μην πω μεγαλο λογο....Ως ποτε όμως κατω από τις παρουσες συνθηκες ?

Γιατι  βλεπω συννεφα μπροστα !!!  Χωρις το απαιτουμενο ΦΩΣ στον οριζοντα.

Θα πειτε...... Τι πρεπει να γινει ??

Να είναι παντα οι σωστοι  ανθρωποι στην σωστη θεση. Το ειχα πει όταν εγινε το ατυχημα του ΦΑΛΚΟΝ, σε μια συνεντευξη  μου, σε έναν από τους σημερινους πολιτικους αρχηγους και ειχαμε βρεθει απολυτα συμφωνοι!!

Φτανει όμως μονο αυτος ???