18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1943.ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΣΟΡΟΚΟΥ ΓΙΑΜΑΜΟΤΟ

Δυο δάχτυλα έλειπαν από το αριστερό του χέρι, ενθύμιο τιμής από την  ναυμαχία της Tsoushima, όπου  χρόνια πριν ο  Ναύαρχος  Togo είχε καταστρέψει τον  Ρωσικό στόλο.Γεννήθηκε σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Βορειοδυτικής Ιαπωνίας ,γιος ενός  δασκάλου που του είχε δώσει το παράξενο  όνομα Ισορoκου ---πενηνταέξη-- που σήμαινε τα χρόνια του πατέρα  του όταν είχε γεννηθεί το παιδί. Μεγαλώνοντας έδειξε ότι θα γινόταν ένας τρομερός άνθρωπος. Κάποτε σε ένα σπίτι, σαν παιδί,  πρόσεξε η οικοδέσποινα ότι έτρωγε τα  πάντα και τον πείραξε --Ισοροκου  θα μπορούσες να φας τα πάντα εκτός από το μολύβι σου>..Σε λίγο ακούστηκαν  περίεργοι κρότοι από την μεριά του τρομερού παιδιού. Έτρωγε το μολύβι του.

 16  μόλις χρόνων είχε μπει δεύτερος στους  300  στην  Ναυτική Ακαδημία της Etatzima και σαν Σημαιοφόρος είχε πολεμήσει στην ναυμαχία της Tsushima κάτω από τις διαταγές του  Ναυάρχου Τόγκο. Το πάθος του ήταν η χαρτοπαιξία.

Το 1925 είχε τοποθετηθεί στις ΗΠΑ  σαν  Ναυτικός Ακόλουθος  και είχε πει  σε ένα Αμερικανό συνάδελφο του< Το πιο σπουδαίο πλοίο  στο μέλλον θα είναι ένα πλοίο που θα μεταφέρει  αεροπλάνα.....>

Στην ναυτική  Διάσκεψη  στο Λονδίνο το 1934 ήταν επί κεφαλής  της αντιπροσωπείας της χώρας του. Κατήγγειλε τους περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στην χώρα του στην κατασκευή  βαρέων πολεμικών  μονάδων στο Ναυτικό της.

Ένα χρόνο πριν  από την επίθεση στο  Περλ Χάρμπορ είχε πει στον Ναύαρχο Fucodome

< Θα πρέπει από  τώρα  να αντιμετωπίσουμε με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας μια αιφνιδιαστική επίθεση στην Βάση  του  Αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού >.

Στις  8 Δεκεμβρίου  1941  ο κόσμος  έμεινε κατάπληκτος με την αναγγελία ότι  τα παραπάνω είχαν γίνει πραγματικότητα  με ολέθριες συνέπειες για τους Αμερικανούς.

 Το πλήθος έξαλλο φώναζε στο Τόκιο < ΤΟΡΑ ΤΟΡΑ ΤΟΡΑ >

       Ο Υποναύαρχος  Mark Mitcher  γύρισε  προς  τον χάρτη και μελέτησε  το νησί  Bougenville. Πριν από λίγο είχε απαντήσει  στο αφεντικό  του τον Ναύαρχο  Ηalsey ότι η αποστολή που του είχαν αναθέσει ήταν δυνατό να εκτελεσθεί  από  την 339 Πολεμική  Μοίρα των  Lightnings (P-38) που είχε έδρα στο Henderson Field του  Guadalcanal

Η ιστορία είχε αρχίσει όταν οι Αμερικανοί είχαν υποκλέψει  από τον κώδικα  των  Γιαπωνέζων ότι ο  Αρχηγός του στόλου Ναύαρχος Γιαμαμότο θα επιθεωρούσε τον στόλο στην Bougenville στις 18 Απριλίου, αναχωρώντας  από  την Rabaul στις  8 το πρωί  με βομβαρδιστικό  με την συνοδεία καταδιωκτικών. ¨Ο Ναύαρχος Νimitz  Αρχηγός του Στόλου του  Ειρηνικού , πήρε αμέσως την απόφαση < Εις θάνατον λοιπόν...>

      Η εντολή δόθηκε αμέσως και αυτή την εντολή αντιμετώπιζε ο Υποναύαρχος Μitcher στο Γραφείο του . Μπροστά του στεκότανε σε στάση άψογης προσοχής ο επί κεφαλής των –εκτελεστών-Σμηναγός Τ.Lanphier  με  σκιά του τον  συνάδελφο του Lex Barber με τον οποίο συναγωνιζόντουσαν στις καταρρίψεις. Επρόκειτο για μια πτήση μεγάλης διάρκειας με  φορητές δεξαμενές.

           Ο  Ναύαρχος Γιαμαμότο ξύπνησε  νωρίς το πρωί. Ο Υπασπιστής του υπέδειξε να μην φορέσει την λευκή του στολή ,αλλά την χακί, για να μην γίνει στόχος. Αυτός δέχθηκε την πρόταση αλλά φόρεσε τα λευκά του γάντια και  πήρε μαζί του το ξίφος της μεγάλης  στολής.

           Ο Lanphier  σκέφτηκε ότι το  Σμήνος των Γιαπωνέζων θα ήταν συνεπές στην ώρα του. Ήδη  μπροστά του ξεπρόβαλε  το  Bougenville..

          < Στόχος  στις 11 η ώρα > ακούστηκε στην συχνότητα. Ο Lanphier τους  είδε και έδωσε  εντολή να ρίξουν τις φορητές δεξαμενές.  Ξαφνικά είδε έναν ίσκιο πάνω από την θάλασσα. Ήταν ένα από τα βομβαρδιστικά  Mitsubishi...

             Το συγχαρητήριο μήνυμα που έστειλε ο Ναύαρχος Halsey έλεγε..

΄΄Συγχαρητήρια στους κυνηγούς. Φαίνεται ότι ανάμεσα στις αγριόπαπιες σκοτώσατε και ένα παγώνι΄΄

Ο  Πλοίαρχος Watanabe έφτασε στην Rabaul το βράδυ. Επισκέφτηκε πρώτα τον τραυματία Ναύαρχο Ukaki που επέβαινε στο ίδιο με τον Γιαμαμότο αεροπλάνο. Μέσα από τους επιδέσμους φαινόντουσαν μόνο τα μάτια του γεμάτα δάκρυα. Δυο σώματα είχαν πεταχτεί έξω από το αεροπλάνο .Το ένα φορούσε στολή Ναυάρχου, άσπρα γάντια και έσφιγγε στο χέρι του το σπαθί της μεγάλης στολής. Είχε μόνο μια πληγή. Μια σφαίρα στην βάση του κρανίου.

Δυο  μέρες αργότερα το καταδρομικό Μusashi  έφθασε στον κόλπο  του Τόκιο καθώς 700.000 άτομα  κατέκλυζαν τον δρόμο , Το  αγγείο που περιείχε την  στάχτη του σκληροτράχηλου Ναυάρχου όπως  είχε από καιρό δώσει  εντολή ,θάφτηκε ακριβώς μια ίντσα πιο χαμηλά από του πατέρα του.          

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Έχοντας  καλύψει  τα πεπραγμένα των  9  χρόνων θητείας στην ΕΔΑΑΠ, από τα οποία   ένας γνώστης των αεροπορικών μπορεί να βγάλει  τα συμπεράσματα του, θα συνεχίσω  παρουσιάζοντας  την πείρα του παρελθόντος  από την εποχή των Spitfires και των  Mustang . Θα αφορούν  διερευνητική  και προληπτική δραστηριότητα, συμπεράσματα που έβγαλα από τις 150 διερευνήσεις που έκανα στην καριέρα μου, ώστε να μην συμβούν ίδια ατυχήματα,και ευχόμενος η  νέα Πολιτική Ηγεσία να έχει άποψη και αεροπορική παιδεία ώστε να στηρίξει την Ανεξάρτητη Επιτροπή , που με τόσο κόπο δημιούργησα με τους στενούς συνεργάτες μου ....σύμφωνα με την τελευταία  Ευρωπαϊκή οδηγία  996 του 2011--- και όποτε δίνεται  η ευκαιρία, θα αναφέρομαι σε γεγονότα σταθμούς που αφορούν στους Μεγάλους που  κόσμησαν το αεροπορικό στερέωμα από όποια πλευρά του λόφου αγωνίστηκαν.

Έτσι βλέποντας σήμερα που  γράφω το παρόν , το ημερολόγιο να γράφει  18  Απριλίου , το μυαλό μου ταξίδεψε   την ίδια μέρα 60  χρόνια πριν. Την μέρα αυτή ο Ναύαρχος Γιαμαμότο εκτελέστηκε από  δυο άσσους πιλότους  με αεροπλάνα Lightning--στην διάρκεια της πτήσης του  προς την Boukenvill όπου θα επιθεωρούσε τον  Αυτοκρατορικό Στόλο-- επιβαίνοντας σε ένα βομβαρδιστικό  Μitsubishi. Η Ιστορία διδάσκει ότι  αν ο πρωταγωνιστής του  Περλ Χάρμπορ δεν έχανε την ζωή του εκείνη την εποχή , ίσως η κατάσταση του πολέμου στον  Ειρηνικό εξελισσόταν διαφορετικά,

      Είμαι βέβαιος ότι πολλοί συμπατριώτες του σήμερα ,θα υποκλίνονται προς την κατεύθυνση του τάφου του, που με  εντολή που είχε δώσει από καιρό,, τον σκεπάζει μια πλάκα ευτελούς αξίας, Υποκλίνομαι και εγώ  στην   θύμηση ενός από τους τελευταίους Σαμουράι.

Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΕΝΟΣ Α380

Μια αιφνίδια βλάβη  στον 2 κινητήρα  στην πτήση  32 της QUANTAS  από την Σιγκαπούρη στις 4 Νοέμβρη 2010  κατέληξε ευτυχώς στην διάσωση 469 επιβατών και πληρώματος. Αυτά δήλωσε ο Κυβερνήτης της πτήσης  DE GRESPIGNY   στην διάρκεια του 64 Παγκόσμιου Συνεδρίου του Παγκόσμιου Ιδρύματος Ασφαλείας Πτήσεων.

<<< Ήμασταν  πέντε Κυβερνήτες στο αεροπλάνο συμπτωματικά και συνεργαστήκαμε ψύχραιμα και συντονισμένα. Όλα άρχισαν με δυο εκρήξεις στον 2 κινητήρα μετά την απογείωση. Οι ζημιές που προκλήθηκαν στο αεροπλάνο δημιούργησαν μια χαώδη κατάσταση. Χάσαμε τον κινητήρα και τα συντρίμματα διασκορπίστηκαν. Υπήρξε μια τρύπα  κάτω από το φτερό από όπου  διέρρεε καύσιμο, Είχαμε περίπου 100 παραμορφώσεις στο χείλος προσβολής  200 παραμορφώσεις στην άτρακτο και 7 διατρήσεις στο φτερό που έφταναν μέχρι την επάνω του επιφάνεια. Είχαμε χάσει 750 καλωδιακές λειτουργίες και 70 Συστήματα, όλα τα Συστήματα του αεροπλάνου είχαν επηρεασθεί, είχαμε χάσει το 65 τοις εκατό του ελέγχου κλίσης και λόγω της διαρροής  καυσίμου είχαμε αστάθεια στην ισορροπία. Είχαμε εξαντλήσει όλες τις ενέργειες που προβλέπονταν στις περιπτώσεις αυτές, όταν σκεφθήκαμε να ενεργήσουμε με ότι μας απέμενε όπως είχαν κάνει στην περίπτωση του APOLLO  13 οι Αστροναύτες. Μπήκαμε στο  Σχέδιο Κράτησης της περιοχής χάνοντας καύσιμο από τις οπές διότι δεν λειτουργούσε  το σύστημα απόρριψης. Ήμασταν 50 τόνους υπέρβαροι. Ευτυχώς θα προσγειωνόμασταν στον πιο μακρύ διάδρομο  της Ν.Α Ασίας. Κατεβάσαμε τους τροχούς με την βαρύτητα και ακολούθως τα πτερύγια καμπυλότητας, Είχαμε επαρκή έλεγχο. Ενέπλεξα τον  Αυτόματο Πιλότο για τον έλεγχο  στις εκτροπές και κράτησα την ισορροπία με τον κινητήρα  3.

Εκτελέσαμε μια μακρά προσέγγιση και η επαφή των τροχών ήταν σχετικά ομαλή. Υπολογίσαμε ότι στον πυρήνα των τροχών η θερμοκρασία θα ήταν 2000 βαθμοί Κελσίου, όμως τα Πυροσβεστικά  έδρασαν αστραπιαία. Ο κινητήρας 3 δεν έσβηνε με τίποτα αλλά οι επιβάτες  αποβιβάστηκαν χωρίς πρόβλημα>>>

Έτσι τελείωσε μια περιπέτεια που δεν απέχει από το να είναι μια εποποιία για τον  Ανθρώπινο  Παράγοντα. Δεν τολμώ να διανοηθώ τι θα συνέβαινε αν στον Θάλαμο Διακυβέρνησης αυτού του αεροπλάνου δεν υπήρχε τόσο  συγκεντρωμένο ταλέντο.. Η  Φιλοσοφία που εφήρμοσαν δεν υπήρχε σε καμία  checklist.                             

Η περίπτωση διδάσκει ότι παρά την περηφάνια της  Αεροπορικής Βιομηχανίας για τις εξελίξεις της, απέχει πολύ για να μας παρουσιάσει το  αεροπλάνο που θα είναι απαλλαγμένοι από κάθε αστοχία (fail safe) .Ας το έχουν υπ όψη αυτοί που  διαφημίζουν τα   Bigger,wilder,faster.   Θα είναι όμως    SAFER?